Stanisław Ignacy Szczepanowski, herbu Prus (1814-1877), był polskim muzykiem, gitarzystą-wirtuozem, wiolonczelistą, kompozytorem i pedagogiem. Urodził się w Krakowie i studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale porzucił studia po wybuchu powstania listopadowego i walczył w nim. Emigrował do Szkocji, gdzie zaczął uczyć się gry na gitarze i zdobywać uznanie jako gitarzysta-wirtuoz. Koncertował w wielu krajach, a jego gra była zachwycająca dla takich znakomitości jak F. Chopin, F. Liszt i A. Mickiewicz. Szczególnie popularny był w Hiszpanii, gdzie otrzymał wiele nagród i tytuł nadwornego solisty od królowej Izabelli II. Jego wirtuozowska gra, oparta na własnych kompozycjach często inspirowanych polską muzyką narodową, cieszyła się ogromnym uznaniem. Szczepanowski był także pedagogiem i uczył gry na gitarze i wiolonczeli. Zmarł we Lwowie, gdzie został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.
Stanisław Ignacy Szczepanowski
